ČIJOM JE ODLUKOM KLINIČKI CENTAR UNIVERZITETA U SARAJEVU IZDVOJEN IZ UNIVERZITETA
Autor: Prof. dr. Jusuf Mulić Objavljeno: 11. Feb 2017. 19:02:46
Posljednja događanja, vezana za Klinički centar Univerziteta u Sarajevu, iz kojih se ne može razabrati čijom se odlukom našao izvan Univerziteta, doprinose da javnost i o Univerzitetu stiče ružnu sliku. Budući da sam kao rektor Univerziteta 30. decembra 1992. godine potpisao Rješeenje o njegovom osnovanju, smatram se pozvanim da o ovome iznesem svoje mišljenje. Početkom hršuma u Bosni kao složena organizacija udruženog rada poslovao je Univerzitetsko-medicinski centar u Sarajevu, a za njegovog direktora imenovan je rahmetli dr Naim Kadić. Jednog dana u decembru 1992. godine u Rektorat su došli dr Nim Kadić i dr Arif Smajkić, direktor Republičkig zavoda za zdravstvenu zaštitu (poznatog kao Higijenski zavod) s prijedlogom da Univerzitet podrži osnivanje Insituta za medicinska istraživanja. Zamolio sam ih da mi daju nekoliko dana za razmišljanje. Kad sam rasčlanio sve dobre i loše strane takvog rješenja, došao sam do zaključka da treba osnovati Klinički centar Univerziteta u Sarajevu. Pri tome je od posebnog značaja bilo to što su klinike Centra mogle nositi nazive univerzitetska, što bi bilo od nemjerljivog značaja za Centar, njegove članice i ljekarski kadar koji u njemu radi (moje zalaganje razgovorima s bivšim direktorima i pismom koje sam napisao sadašnjoj diektorici da klinike Centra dobiju nazive univerzitetske, nije urodio plodom, što je za žaliti). Osim toga, Centar pruža široke mogućnosti za osnivanje njegovih satelistskih jedinica, među kojima i Instituta za medicinska istraživanj, što bi, bez sumnje bilo poželjno. Kad sam s ovim rješenjem upoznao dr Naima Kadića i dr Arifa Smajkića, prihvatili su ga kao razumno rješenje. Ovo je prihvatio i Kolegijum Univerziteta (rektor, prorektori, genealni sekretar, direktor Centra za razvoj Univerziteta, dekani fakulteta i rukovodiici ostalih članica Univerziteta), koji je u ratnim prilikama zamjenjivao Savjet Univerziteta. Odluku Kolegijuma potpisao sam 30. decembra 1992. godine i pod tim nazivom upisana u sudski registar. Dotašnji Univerzitetsko-medicinski centar je 31. decembra 1992. godine prestao s radom, a nova ustanova s radom otpočela l. januara 1993. godine. Istog dana u najvećoj sali Bolnice u Koševu, priređena je manja svečanost sa zakuskom. Bolnički kuhari su, osim sendviča, pripremili čak i burek od mesa iz švedskih konzervi, pa smo se, onako izgladnjeli, dobro počastili. Iz slijeda događaja, u okviru kojih je Univerzitet izgubio svoju važnu ustanovu, a nadležnosti nad Centrom preuzelo Federalno ministarstvo zdravlja, nije se moglo razabrati pod kojim okolnostim i čijom odlukom je do toga došlo. Sada se sva veza Univerziteta s Centrom održava samo time što mjesto u Senatu zauzima i pedstavnik Centra. Ako se Centar ne može vratiti pod nadležnost Univerziteta, onda ne može nositi sadašnji naziv i time, zbog afera koja rad Centra prate, omogućavati njegovo daljnje omalovažavanje. Od rukovodstva Univerziteta se očekuje da ovom pitanju posvete dužnu pažnju i o njihovom ishodu obavijesti javnost. Kao dobar nauk može im poslužiti izjava dekana Medicinskog fakulteta Univerziteta u Zenici prof. dr Haruna Hodžića koju je dao u jednom intervjuju, a prema kojoj će Medcinski fakultet imati koristi tek ako Kantonalna bolnica Zenici postane univerziteska. Međutim, ovo nije jedini propust Univerziteta i njihova lista bi bila podugačka, ali ću navesti samo tri. Na stolici rektora sjedio je nekvalifikovani redovni profesor dr Muharem Avdispahić; Studentski dom na Vracama, koji je bio namijenjen da bude Samački hotel za mlade saradnike visokoškolskih ustanova Univerziteta, izdat je pod zakup nekom turskom koledžu. Univerzitetu je dat skraćeni naziv koji, umjesto UNISA, glasi UNSA, što je i skraćeni naziv Ustaške nadzorne službe. |